De geboren en getogen Harlinger komt op enig moment in zijn of haar - meestal vroege - jeugd Harlinger liedjes tegen. Is het niet bij een concert van een koor uit onze stad, dan hoor je ze wel door het carillion in de Raadhuistoren gespeeld worden. Deze liedjes stonden tot nu toe nog niet op het Internet en dat is toch wel een gemis. Bij deze is dat verholpen. Samengesteld uit de volgende bronnen: Een (kopie van een) boekje zonder titel en van onbekende herkomst |
Gegevens uit bronnen worden zorgvuldig overgenomen, maar lees- en typfouten zijn onvermijdelijk. Gegevens die niet in de bron staan maar door mij zijn aangevuld op basis van andere bronnen of andere gegevens uit dezelfde bron, zijn voorzien van een *. Gegevens die door mij aangepast of geïnterpreteerd zijn, zijn zoveel mogelijk voorzien van een verduidelijkende toelichting tussen [ ]. Bij het overnemen van eigennamen is de originele spelling gehandhaafd. Soms is echter te voorzien dat een kennelijke schrijf- of spelfout in de bron een probleem zal geven bij het zoeken naar een eigennaam of bij het maken van een alfabetische index. In zo'n geval is de juiste of meest voorkomende spelling van een eigennaam aangehouden, met toevoeging van een toelichting tussen [ ]. Bij het overnemen van plaatsnamen, straatnamen en beroepen die in alfabetische indexen terecht komen is voor zover mogelijk de moderne spelling aangehouden, om het zoeken te vereenvoudigen. Mogelijk staat in een bron bijvoorbeeld Doccum, terwijl op deze website Dokkum staat. Zo wordt een glaesemaecker een glasmaker. Die spelling is voor het doel van deze website (het ontsluiten van bronnen, niet het transcriberen van bronnen) niet belangrijk. |
Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 2024-04-15 21:46:26
| Op een bankje |
| Tekst en muziek: Wim Kroon Weet je nog die avond toen de maan se helder skeen Sloeg ik vol vertrouwen mien arm om jou heen 't Was hier op deselfde plaats dat ik teugen jou sei: "Mien meisje, dit is nou 't mooiste veur jou en mij." Refrein: Op een bankje in 't Harmenspark, onder de bomen Daar saten wij van liefde en geluk te dromen Een heel klein sprookje werd toen werk'lijk waar Twee jonge mesen kwamen weer tot mekaar Dat bankje in 't Harmenspark, dat blief ik trouw Sun houten ding bringt in herinnering Dat 'k heel veul van je hou Daarom mien skat vergeet ik niet En maakt 't mij weer altied blied Om 't kleine bankje út ons allereerste tied Weet je nog die avind dat ik jou naar huus toe bracht En jou senuwachtig de sluetel opsocht 't Was al over tienen toen, we weren erg bevreest Jou waren oek nog nooit se laat van huus af weest Refrein |